Psychoterapia dla dzieci i młodzieży

Psychoterapia adolescenta ukierunkowana jest na rozwój i wzmacnianie umiejętności psychospołecznych, zdolności do samokontroli, dojrzalszych sposobów prowadzenia komunikacji oraz budowania głębszych i bardziej satysfakcjonujących relacji z otoczeniem.

Ma ona na celu rozwijanie zachowań adaptacyjnych, umiejętności rozpoznawania przeżywanych emocji oraz rozumienia ich źródeł. Towarzyszy temu praca nad zmianą wzorca wchodzenia młodego człowieka w relacje i sposobu ich przeżywania, a do tego niezmiernie ważne jest zdobycie jego zaufania i zbudowanie więzi w relacji terapeutycznej. To wszystko sprawia, iż terapia mająca wprowadzić trwałe zmiany, musi być procesem długotrwałym, a wypracowywane efekty nie pojawiają się natychmiast.

Równie ważnym elementem jest prowadzona równolegle praca z rodziną, której celem jest nie tylko udzielenie rodzicom wsparcia i zwiększenie ich kompetencji wychowawczych, ale i wypracowanie nowych, bardziej satysfakcjonujących sposobów komunikacji, zyskanie lepszego rozumienia motywów swojego działania i działania innych, a także poprawa relacji między członkami rodziny związana z większą życzliwością i szacunkiem dla potrzeb innych osób.

IMG_5895

Psychoterapia dla dzieci i młodzieży służy tym samym celom, co terapia dla dorosłych. Pomaga młodym ludziom (nawet tym najmłodszym!) w lepszym radzeniu sobie z problemami emocjonalnymi i buduje poczucie własnej wartości. Prowadzona w naszym Centrum w Warszawie psychoterapia dla młodzieży szkolnej ma korzystny wpływ na jej wyniki w nauce i jakość funkcjonowania w grupie rówieśniczej. Wsparcie terapeutyczne jest także pomocne w przypadku problemów behawioralnych, czyli społecznie niepożądanych zachowań (np. agresji).

Pod opiekę terapeuty bezwzględnie powinna trafić każda niepełnoletnia osoba, która doświadczyła traumy – pojętej zarówno jako jednorazowe wydarzenie, jak i długotrwałe funkcjonowanie w trudnych okolicznościach, np. w rodzinie z problemem alkoholowym. Psychoterapeuta młodzieży w Warszawie w ArteMentis służy pomocą także tym adolescentom, u których występują objawy zaburzeń psychicznych (np. depresji). Odpowiednio wczesna interwencja może zapobiec rozwojowi problemu, a nawet takim dramatycznym konsekwencjom jak np. czyny samobójcze.

Kiedy udać się z nastolatkiem do psychoterapeuty?

W odróżnieniu od terapii dla dorosłych psychoterapia dla młodzieży (w Warszawie w ArteMentis, ale też w każdej innej placówce w Polsce) odbywa się za wiedzą i zgodą rodziców. W przypadku pacjentów w wieku 16–18 lat zgodę na terapię musi wyrazić także sam nastolatek. Najczęściej psychoterapię zaleca psycholog dla młodzieży. W Warszawie jego opinii można zaczerpnąć w poradniach zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży albo w prywatnych gabinetach. Terapię może także zasugerować psycholog szkolny.

Warto wiedzieć, że na psychoterapię można zapisać dziecko bez skierowania czy choćby rekomendacji specjalisty. Rodzice mogą zgłosić się do naszej placówki w Warszawie, jeśli zaobserwują u swojej pociechy takie niepokojące symptomy jak:

  • długotrwałe obniżenie nastroju lub jego częste wahania,
  • brak energii i motywacji do realizacji codziennych zadań,
  • nadpobudliwość, napady złości, agresji,
  • wysoki poziom lęku (np. w obliczu nowych sytuacji),
  • wyraźne zmiany w zachowaniu, np. utratę dotychczasowych zainteresowań,
  • trudności z samoakceptacją, poczuciem własnej tożsamości,
  • przesadne zaangażowanie w cyfrowy świat (kosztem rzeczywistych doświadczeń),
  • wycofanie z relacji z rówieśnikami,
  • częste konflikty z kolegami, nauczycielami,
  • pogorszenie wyników w nauce,
  • trudności z koncentracją uwagi (np. przy nauce),
  • problemy ze snem,
  • zaburzenia odżywiania,
  • dolegliwości somatyczne nieznanego pochodzenia,
  • zażywanie szkodliwych substancji,
  • zachowania autodestrukcyjne.

Wskazaniem do wizyty z dzieckiem u psychoterapeuty są także wspomniane już trudne doświadczenia, które mogą odcisnąć się silnym piętnem na kształtującej się psychice młodego człowieka. Może to być napięta sytuacja rodzinna (problem alkoholowy, rozwód rodziców, śmierć członka rodziny), ale też udział w wypadku komunikacyjnym, klęska żywiołowa, molestowanie seksualne, działania wojenne, przewlekła choroba itd.

Czego się spodziewać podczas pierwszych wizyt u psychoterapeuty dla młodzieży?

Podstawą psychoterapii jest diagnoza, która w przypadku dzieci i młodzieży wymaga zaangażowania opiekunów. Na pierwsze spotkania nastolatek przychodzi z rodzicami (lub z jednym z rodziców, ale za zgodą drugiego). Aby poznać trudności pacjenta, terapeuta zwykle rozmawia z nim w obecności opiekunów, a następnie indywidualnie. Przeprowadza także wywiad z samymi rodzicami (bez obecności dziecka). Jeśli istnieje już dokumentacja dotycząca problemów nastolatka – na przykład opinia, jaką wydał jeden z działających w Warszawie psychologów dla dzieci i młodzieży – warto zabrać ją ze sobą na pierwsze spotkanie ze specjalistą. Terapeuta może też skierować pacjenta na dodatkowe konsultacje, np. upsychiatry albo logopedy.

Na podstawie zebranych informacji specjalista formułuje plan terapii, który musi zostać zaakceptowany przez opiekunów, a w przypadku starszego dziecka – także przez pacjenta. Nastolatek może zresztą sam określić swoje oczekiwania odnośnie do terapii i wspólnie z terapeutą wyznaczyć jej cele, co ma niezwykle korzystny wpływ na motywację do pracy nad sobą. Na kolejne spotkania pacjent przychodzi już bez opiekunów (czasami zapraszani są na pojedyncze sesje) i może liczyć na to, że psychoterapeuta będzie kierował się zasadą poufności – nie ujawni rodzicom szczegółów rozmów z nastolatkiem, o ile nie będzie wymagała tego ochrona jego życia lub zdrowia.

Jak wygląda psychoterapia dla młodzieży?

Prowadzona w ArteMentis w Warszawie psychoterapia dla młodzieży nie różni się od tej, z której mogą korzystać dorośli. Najczęściej przyjmuje postać indywidualnych spotkań. Opiera się głównie na rozmowach, które odbywają się w atmosferze zrozumienia i zaufania. Już sama relacja terapeutyczna bywa dla nastolatka ogromnym wsparciem w jego problemach. Ponadto – w zależności od przyjętej metody terapii – ma on szansę np. skonfrontować się z przyczynami swoich problemów albo wypracować konstruktywne sposoby myślenia i działania, które zastąpią nieprzystosowawcze schematy.